49 λέξεις για το Χιόνι

Χτες το βράδυ στη ΝΕΤ έπεσα τυχαία πάνω στο ξεκίνημα του "Εξάντα", του ντοκιμαντέρ που επιμελείται ο Γιώργος Αυγερόπουλος. Ομολογώ πως μέχρι τώρα δεν το είχα παρακολουθήσει ούτε μια φορά. Το χτεσινό επεισόδιο όμως με συνεπήρε τόσο πολύ που από εδώ και στο εξής θα το παρακολουθώ τακτικά. Και επίσης έγινε η αφορμή να γράψω τούτο εδώ το post, για όσους δεν το είδαν αλλά και για όσους το είδαν και θέλουν να σχολιάσουν.

Το θέμα της εκπομπής λοιπόν αφορούσε τη Γροιλανδία, τους αρκτικούς πάγους και το πετρέλαιο. Στο υπέδαφος της χώρας αυτής έχουν βρεθεί πετρώματα τα οποία περιέχουν σταγόνες πετρελαίου και άλλων πολύτιμων ορυκτών, κάτι που υποδεικνύει ότι πιθανόν να υπάρχουν ολόκληρα κοιτάσματα κάτω από τους πάγους. Το λιώσιμο των τελευταίων έχει βοηθήσει στη διαπίστωση των ευρημάτων αυτών. Η κυβέρνηση της Γροιλανδίας είναι αρκετά φιλόδοξη, καθώς έχει ήδη ιδρύσει Υπουργείο Πετρελαίου και Ορυκτού Πλούτου, όπως επίσης έχει συνάψει συμφωνία με τις 6 μεγαλύτερες εταιρείες πετρελαίου του κόσμου. Από τις δηλώσεις των εκπροσώπων των εταιρειών γίνεται φανερό ότι αποσκοπούν στο κέρδος, κάτι απόλυτα αναμενόμενο, το κέρδος όμως αυτό έρχεται σε άμεση σύγκρουση με την ευημερία του υπόλοιπου κόσμου. Η Γροιλανδική κυβέρνηση φαίνεται να συμφωνεί με την πολιτική των πετρελαϊκών εταιρειών. Σύμφωνα με δήλωση ενός εκπροσώπου της, η ανάπτυξη της βιομηχανίας στη χώρα τους θα δώσει νέες θέσεις εργασίας και οικονομική ενίσχυση αρκετή, ώστε η χώρα τους να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως από τη Δανία (η Δανία, που μέχρι πρότεινος έλεγχε εξ ολοκλήρου τη Γροιλανδία, της έχει πλέον παραχωρήσει μερική πρωτοβουλία σχετικά με τη λήψη αποφάσεων τοπικού μόνο χαρακτήρα).









Μα δεν βλέπει κανείς τους το οξύμωρο; Για τι είδους ανάπτυξη μιλάμε, όταν θα δυσκολευόμαστε να επιβιώσουμε σε αυτόν τον τόπο; Η θέση της Γροιλανδίας είναι ότι το λιώσιμο των πάγων έχει και θετική πλευρά, με την έννοια ότι έτσι οι έρευνες στο υπέδαφός της θα γίνουν ευκολότερες από τις πετρελαϊκές εταιρείες. Επεκτείνοντας το συλλογισμό αυτό, η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να μας ωφελήσει, αποδίδοντάς μας περισσότερο πετρέλαιο να καίμε, ούτως ώστε να συνεχίσει η ανθρωπότητα να προχωρά. Υπάρχει άραγε θετική πλευρά; Μπορούμε στ' αλήθεια να επωφεληθούμε από την πιο απειλητική επίδραση του ίδιου μας του είδους;

Έστω ότι τα κοιτάσματα πετρελαίου, χρυσού και αδάμαντος στην Αρκτική ζώνη αποδεικνύονται αξιοποιήσιμα και η βιομηχανική ανάπτυξη εξαπλώνεται και στην τελευταία παρθένα έκταση του πλανήτη. Η επιπλέον αύξηση των ρύπων της καύσης των υδρογονανθράκων θα εντείνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου, το λιώσιμο των πάγων και συνεπώς θα αποσταθεροποιήσει το (ήδη διαταραγμένο) κλίμα της Γης, με όλες τις γνωστές συνέπειες. Άρα, αν από την αλυσίδα γεγονότων αυτή δεν βγαίνει κερδισμένος ο Άνθρωπος, τότε ποιος κερδίζει;

Θα ήθελα να κλείσω με κάποιες φράσεις από ανθρώπους απλούς, κατοίκους της χώρας τους και του Κόσμου, που με συγκίνησαν όσο λίγα πράγματα που ακούω στην τηλεόραση:

"Εμείς εδώ στη Γροιλανδία χρειαζόμαστε το κρύο, είναι κομμάτι της ζωής μας".

"Όλοι εσείς που μένετε στις μεγάλες πόλεις, όπου κι αν βρίσκεστε, σκεφτείτε κάθε μέρα, τη ζημιά που προκαλείτε σε εμάς εδώ στη Γροιλανδία".

"Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους της Αρκτικής που δεν βλάπτουν τη χώρα τους".

Ο ταλαντούχος κύριος Mark Ronson

If only I had a nickel each time…

Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί ένα email ο αποστολέας (ο πρώτος από όλους) ισχυρίζεται ότι μας το στέλνει για να μας ανοίξει τα μάτια, όπως έκανε και για τον ίδιο μια φίλη του Γερμανίδα, δικηγόρος στο επάγγελμα. Κατάλαβες πού το πάω ε; Όχι;;; Μα πού ζεις; Λοιπόν άκου τότε. Λέει, η δικηγόρος πάντα, ότι αυτό το κατά τ’ άλλα άδειο email παρακολουθείται από τη Microsoft ή κάτι τέτοιο και ότι είναι πολύ επικίνδυνο για τον Bill και μια άλλη εταιρεία δεν θυμάμαι ποια. Και με έναν μαγικό τρόπο αποτελεί απειλή για την υπόληψή τους! Αυτό σημαίνει ότι οι εταιρείες αυτές μπορούν να track down αυτό το μήνυμα και, προκειμένου να μη τους βγει το όνομα (το γιατί δεν το έχω καταλάβει), στέλνουν σε κάθε αποστολέα του μια επιταγή, το ύψος της οποίας αυξάνει ανάλογα με τον αριθμό των emails στα οποία το έχει προωθήσει. Με λίγα λόγια, άμα στείλεις το email αυτό σε όλες τις επαφές που έχεις στον κατάλογό σου (μα φυσικά και τις ξεχασμένες, είναι πολλά τα λεφτά χαλλόου!), αυτόματα έχεις λύσει το οικονομικό σου πρόβλημα!

Το email αυτό έφτασε και στα χέρια μου, και μάλιστα όχι μια, όχι δύο, μα έξι φορές! Κάθε φορά από διαφορετικό αποστολέα! Μα είναι δυνατόν να πιστεύουμε κάτι τέτοιο; Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι ο άνθρωπος που το σκέφτηκε είναι ιδιοφυία. Το θέμα του είναι προκλητικό (εύκολα λεφτά), αληθοφανές (λόγω της δικηγόρου) και έχει λογική βάση (ότι 400 ευρώ είναι ψίχουλα για τον Gates). Την πρώτη φορά που το έλαβα ένα μήνα περίπου πριν, το έχαψα για τα καλά, και το προώθησα σε αρκετά άτομα. Στα οποία θα ήθελα να ζητήσω μια συγνώμη για τη σαβούρα που τους έστειλα.

Πάει με αυτή τη μαλακία τώρα. Ας πούμε κάτι πιο χρήσιμο τώρα. Στο σημερινό podcast έβαλα το Space Dementia των αγαπημένων μου Muse, που ακούγεται σε μια διαφήμιση γνωστού αρώματος, και που τους έχω απωθημένο γιατί μας τίμησαν με την παρουσία τους στις 16 Οκτωβρίου αλλά μας τα’παν στο Terra Vibe και μου ήταν αδύνατο να πάω να τους δω.

Α, και somethin’ 4 da ladies: τα Hondos μέχρι το Σάββατο έχουν 25% σε όλα τα καλλυντικά και αρώματα, σπεύσατε! Αλλά πριν πάρετε τους δρόμους βγάλτε με από ένα δίλημμα pleez. Είμαι μεταξύ δύο αρωμάτων, το L De Lolita Lempicka (αριστερή φωτό) που είχα και μου τελείωσε και το Classique του Jean Paul Gaultier (δεξιά φωτό). Τι; Όχι και τα δύο μωρέ, έχω κι άλλα ψώνια να κάνω. Σ’ αυτό δεκτές οι απόψεις όλων.

Lord Don't Slow Me Down

Είμαι η Rocker Venus In Furs, έχω λίγα λεπτά στη διάθεσή μου να γράψω αυτές τις γραμμές πριν με αρπάξει η Romance Venus In Furs από το μαλλί. Τον τελευταίο καιρό ελέγχει πεισματικά όλες μας με αποτέλεσμα να μην μας αφήνει να εκφραστούμε. Γι' αυτό κι εγώ πήρα την πρωτοβουλία, την ώρα που κοιμόταν, να ανεβάσω κρυφά αυτό το post ως δήλωση της ύπαρξής μου. Οργανώνουμε ένα σχέδιο μαζί με τις υπόλοιπες Venuses έτσι ώστε σύντομα να επανέλεθει η αρχηγία στην ομάδα μου, μαζί με τις Active, Sarcastic, Cynical, Thinker, και Diva. Σύντομα θα ακούσετε από εμάς ξανά. Στόχος μας είναι η επαναφορά της ισορροπίας της συνολικής μας προσωπικότητας μέσα από το πλουραλιστικό πρότυπο ελέγχου διάθεσης και συναισθημάτων, όπως δηλώνουμε και στο καταστατικό μας.

Με λάβαρο λοιπόν το νέο τραγούδι της μπάντας που με μύησε στο χώρο της indie και του rock'n'roll, κηρύσσω τούτη εδώ την Επανάσταση! Lord don't slow me down!

I’m tired and I’m sick
Got a habit that I just can’t kick
Feel hungover and I’m all in love
When the lights go down
I’m gonna shoot ‘em all

S’alrite
Don’t be afraid
You gotta keep dreaming in the bed you made
And if it tastes like shit
Well, it beats sleeping rough on the floor
Keep saying that my head’s locked up in the clouds
Keep praying that the lord won’t slow me down

I’m tired and I’m sick
Got a habit that I can’t, won’t lick
Feel hungover and I’m all in love
Let the lights go down
Me and you are gonna shoot 'em all

Interlude

Σήμερα ήθελα να γράψω για ένα άλλο τραγούδι, αλλά η δύναμη που άσκησε πάνω μου το συγκεκριμένο από την πρώτη στιγμή που το άκουσα ήταν τόσο δυνατή, που εδώ και μέρες το μυαλό μου σκέφτεται μόνο αυτή την αναπάντεχα όμορφη και ταυτόχρονα σκοτεινή μελωδία.

Το Interlude πρωτοακούστηκε στην ομώνυμη ταινία του 1968, επανακυκλοφόρησε όμως τον Αύγουστο του 1994 από τον Morrissey και την εκκεντρική Siouxsie Sioux. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερε να ακουστεί αρκετά λόγω της ρήξης που επήλθε μεταξύ των δυο εκείνο τον καιρό, με αποτέλεσμα κανένας να μην το προωθήσει. Κατάφερε να φτάσει μέχρι το #25 του βρετανικού chart, θέση αναμενόμενη για την Siouxsie εκείνη την εποχή.

Για εμένα, η μελωδία και οι στίχοι του ερμηνευμένοι από δυο καταπληκτικές φωνές το καθιστούν από τα ωραιότερα ντουέτα που έχω ακούσει ποτέ και σίγουρα θα πάρει μια θέση στα all-time favorites.

Time, is like a dream,

Now, for a time,

you are mine.

Let's hold fast,

to the dream,

that tastes and sparkles like wine.

Who knows if it's real,

or just something we're both dreaming of.

What seems like an interlude now,

Could be the beginning of love.

Loving you, is the world that's strange,

So much more than my heart can hold,

Loving you makes the whole world change.

Loving you, I could not grow old.

No-nobody knows,

When love will end,

so 'til then, sweet fiend.

Time, is like a dream

and, now, for a time,

You are mine.

Let's hold fast to the dream

that tastes and sparkles like wine.

Το σαμιαμίδι, το συννεφάκι και η τρελή

"Δεν πειράζει κανέναν, σιγά το πράγμα"
"Αυτό μόνο στους τοίχους πάει, δεν τσιμπάει"
"Ξέρεις τι λένε, φέρνει τύχη!"

Μωρ' τι μου λέτε; Σαμιαμίδι μέσα στο σπίτι; Πού ακούστηκε; Σιγά μην το αφήσω να κόβει βόλτες αμέριμνο στο δωμάτιό μου, μπας και μου χαμογελάσει και μένα η τύχη. Θα του δείξω εγώ ποιος είναι το αφεντικό εδώ μέσα... Να με ακούει κανένας συνάδελφος παύλα συμφοιτητής παύλα οικολόγος παύλα φυσιοδίφης θα με αναφέρει στην Πανελλήνια Ένωση Βιολόγων! Πάταξον με, άκουσον δε αγαπητέ μου. Φυσικά και τρέφω φιλοζωικά αισθήματα, άλλωστε έχω δυο πανέμορφα τερριε-γκριφφονάκια, αλλά δεν μπορώ να κοιμάμαι και ήσυχη ξέροντας ότι πάνω από το κρεβάτι μου αλωνίζει ένα σαυρίδιο. Και αν είχα τρόπο να το απομαρκύνω αβλαβές θα το έκανα, έλα όμως που είναι διαβόλου κάλτσα και τρυπώνει σαν αστραπή! Γι'αυτό και ζώθηκα όλα τα φονικά όπλα που είχα (χλωρίνη, εντομοκτόνο, σκούπα, ακόμα και σφουγγαρίστρα) και κίνησα προς το μέτωπο. Υστερα από ένα τραγελαφικό σκληρό μαρκάρισμα τριών ημερών, κατάφερα να το πετάξω έξω από τη μπαλκονόπορτα, ή έτσι θέλω να πιστεύω δηλαδή, γιατί το πτώμα δεν το έχω δει με τα μάτια μου ακόμα.

Τέλωσπάντων, το περιστατικό αυτό έγινε λίγες βδομάδες πριν. Και απευθύνομαι σε σένα που μου είπες ότι φέρνει τύχη: Αν ένα σαμιαμίδι ισοδυναμεί με τύχη, τα δυο σαμιαμίδια σε τι αντιστοιχούν;;; Γιατί σαν να μην έφτανε το ένα, χτες εντόπισα ένα δεύτερο να προσπαθεί να βρει ανοιχτό παράθυρο για να χωθεί στο εργαστήριο! Αλλά, στο ύψος μου, κιουρία, έκλεισα ξανά το παράθυρο χωρίς να βγάλω την παραμικρή τσιρίδα και έσκασα σαν ποντικός μέχρι να τελειώσω τη δουλειά μου.

Δηλαδή τώρα εγώ υποτίθεται πρέπει να κολυμπάω στην τύχη; Όχι αν είναι πείτε μου, γιατί μπορεί εγώ να έχω λανθασμένη άποψη για το τι είναι τύχη. Για παράδειγμα

• όταν την ημέρα που ξέχασες το πορτοφόλι σου μπαίνει στο λεωφορείο ο ελεγκτής
• όταν ο ανάδρομος ερμής έχει κατσικωθεί στο ζώδιό σου και δε λέει να ξεκουβαλήσει
• όταν ο καθηγητής σου παίρνει σύνταξη στα μισά της ερευνητικής σου
• όταν η μπαταρία του κινητού σου πέφτει μόλις βγεις από το σπίτι

τότε θεωρείσαι τυχερός; Εεεε;

Είμαι αισιόδοξο άτομο όμως και δεν το βάζω κάτω, γιατί πιστεύω πως το συννεφάκι που ρίχνει βροχή έξω δεν είναι από αυτά που κυνηγούν τους γκαντέμηδες, όοοοχι, απλά ο καιρός είναι βροχερός! Μη χάσεις εσύ, αμέσως να πεις ότι εκεί έχει λιακάδα! Εντάξει, το πιάσαμε το υποννοούμενό σου φίλε...

Το τραγουδάκι που ακούγεται (μην πατάς αμέσως το pause...) είναι του γάλλου ράπερ Mc Solaar, μου αρέσει πολύ η μουσική του τύπου, και από το συγκεκριμένο τραγούδι δανείστηκα το στιχάκι που με ρώταγες τις προάλλες (ξέρεις εσύ!).

Comme un oiseau sans ailes
J' vole vers le ciel mais j' sais qu'la vie est belle...

(σαν ένα πουλί χωρίς φτερά, πετώ προς τον ουρανό, μα ξέρω πως η ζωή είναι ωραία...)

Καλό μήνα σας είπα; Δε σας είπα... ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!