Ένα βότσαλο στη λίμνη

Όταν ρίχνεις ένα βότσαλο στη λίμνη, ένα πλήθος ομόκεντρων κύκλων σχηματίζονται στην επιφάνειά της, και τα ήρεμα νερά ταράζονται γύρω από το σημείο που έπεσε το μικρό βότσαλο. Τα κυματάκια παρασέρνουν στο χορό τους κάθε αντικείμενο που επιπλέει. Αν κατά τη διάρκεια του ρυθμικού τους χορού βρεθεί μπροστά τους κάποιο μικρό παπάκι, τότε αυτό έχει δυο επιλογές. Ή να τρομάξει από το απρόσμενο αυτό κυματάκι και να αντισταθεί, ή να μπει στο χορό των κυμάτων.

Τέτοια βότσαλα ταράζουν συχνά τα γαλήνια νερά της ψυχής των ανθρώπων. Τα μικρά κυματάκια αγγίζουν τις καρδιές που έρχονται σε επαφή. Και είναι στο χέρι του κάθε ανθρώπου αν θα αδιαφορήσει ή θα δεχτεί να παρασυρθεί από την ξαφνική ριπή συναισθημάτων.

Στον κόσμο των ανθρώπων λοιπόν υπάρχει ένα όνομα για αυτό το βότσαλο: είναι το πάθος. Είναι ο ενθουσιασμός της ξαφνικής συνάντησης, η κεραυνοβόλος έξαψη για το απροσδόκητο και η διάθεση να κάνεις κάτι με πραγματικό ζήλο.

Το πάθος μας στέλνει συνεχώς μηνύματα και η ερμηνεία τους εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Και αυτή η ξαφνική "ενόχληση" στην ήρεμη λίμνη της ψυχής μας δεν θα πρέπει να μας φοβίζει καθόλου, και καμία σχέση δεν θα πρέπει να έχει με ενόχληση. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη, και εμείς, ως καλοί (λιγότερο ή περισσότερο) δέκτες των μηνυμάτων που δεχόμαστε καθημερινά, θα φιλτράρουμε το αληθινό "βότσαλο", το πραγματικό πάθος που θα μας ζωντανέψει (ξανά).