Μονόγραμμα

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ'ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δεν γίνεται ν'ανθίσει αλλιώς, μ'ακούς
Σ'άλλη γη, σ'άλλο αστέρι, μ'ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε ο ίδιος, μ'ακούς

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ'άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ'ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ'ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ'ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ'ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει - ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει - ακούς;
Ειμ'εγώ που φωνάζω κι ειμ'εγώ που κλαίω, μ'ακούς;
Σ'αγαπώ, σ'αγαπώ, μ'ακούς...